03/12/2011

Racistisch

Nooit gedacht nog eens een hele middag naar de wonderlijke architectuur van de Arena te kijken. Terwijl er vijf uur werd vergaderd stond NOS-verslaggever Joep Schroeder vier uur in beeld op de betonnen parkeerplaats onder het stadion.
Waar opwinding verwacht werd, hing serene rust. Iedereen was in afwachting van, ja, van wat eigenlijk?
De cameralens was ontoereikend om de uitgang van de catacomben goed in beeld te nemen. Zoomen en nog eens zoomen. Zou Cruijff tussentijds naar buiten komen om voor het eerst sinds jaren weer eens een peuk op te steken?
Het totale niets was op televisie. Het wachten werd verbeeld. Wachten bekoort. Wachten op Godot, een verbannen minister, de rook voor een nieuwe paus, de kist van Pim, Sarkozy en Bruni met hun baby, een regeerakkoord.
Voor het eerst zag ik dat er een rode strook achter de geparkeerde auto’s liep. Een geschilderde rode loper; nep dus en daarmee perfect passend in het decor van Ajax, waar iedereen met een masker door het leven moet.
De ledenvergadering was afgelopen.
Schroeder zag in de verte een vrouw aankomen. Hadden ze bij Ajax de zaterdagcolumn van collega Youp gelezen en werd er een vrouw naar voren geschoven om de klus te klaren? Nee, jammer. De dame bleek het liefje van een kickbokser die vrij rondliep op het terrein.
Weer beweging bij de uitgang. Mannen met louter voornamen gingen met pleisters over de mond op zoek naar hun geparkeerde auto.
“Nu ga ik even roepen” zei Joep. En verdomd.
“Sjaak, Sjaak!”
“Cor, Cor!”
“Keje, Keje!”
Vergadertijgers op de zondagmiddag. Stramme heupen van het zitten, rode oren van het bellen met de achterban. Nee, ze gingen niets zeggen.
Daar was Johan.
Alle journalisten holden op hem af, behalve Joep “live” Schroeder en zijn cameraman. Ze filmden op afstand. Als de sjaal van Joep niet voor de lens hing, zag ik Johan praten, zonder geluid. Achter Johan stond een hek, daarachter lag een oranje dekzeil over bouwmateriaal.
Ideale plek om iemand om te leggen.
Pas later kregen we Cruijff met geluid. Hij droeg een grijs colbert, een wit overhemd met aan de binnenkant van zijn boord een grijze bies. Johan als een moderne begrafenisondernemer, met slecht nieuws.
Beste zin van Cruijff: “Ik ben er niet uit, maar ik ga niet met ze door.”
Het wachten was me beter bevallen dan het commentaar van de oude meester.
Gelukkig kwam er later op de middag nog een konijn uit de hoge hoed. Een zwart konijn (niet racistisch bedoeld). Edgar Davids (ook niet racistisch bedoeld). Hij vertelde dat hij de afgelopen tijd de zwartepiet was geweest (grapje dat zeer racistisch kan worden opgevat).
Beste zin van Edgar: “Ik heb ook nog een bedrijf die (zeer Cruijffiaans) ik run.”
Joep Schroeder vroeg naar de sfeer in de Raad van Commissarissen. Davids vertelde dat het er soms onbeschoft aan toe ging, tot het racistische aan toe.
Johan heeft in ieder geval niet gezegd dat Edgar met een schuurspons onder de douche moest (hyperbool, niet racistisch bedoeld). Wat wel? Davids, achter het rookgordijn: “Ik ga er niet dieper op in.”
Nog een paar weken rollenbollen en Ajax heeft een nieuwe leider. Een zwarte leider.
Lucky Ajax meets Malcolm X.
Het was het wachten volledig waard.