21/02/2017

De swing van schaatser Kjeld Nuis

Een stoffen hond en muis keken vanuit een hoekje van de wieg toe hoe Jax Nuis lag te slapen. De foto op Instagram was geplaatst op 6 september 2016; een pasgeboren baby had het leven van Nederlands scherpste schaatser in de war geschopt.

Een sportman met een hoofd vol openingsrondjes, ideale kniehoeken en glijmomenten moest luiers verschonen, troosten en opblijven terwijl rust eigenlijk geboden was.

Kjeld Nuis was vader geworden.

Thuis werd het ritme van leven bepaald door een afhankelijk wezentje. De profschaatser-zonder-goud moest een pas op de plaats maken.

Op reis leerden zijn collega’s hoe je dat deed, toernooien combineren met het vaderschap. Facetimen via je mobieltje. Zet één keer per etmaal je verstand op nul en kijk alleen maar naar de ogen van je kindje, dat op het beeldscherm een man ziet met lachstrepen in het gezicht.

Ik geloof niet dat zijn vaderschap Nuis dit weekend twee gouden medailles bracht tijdens de wereldkampioenschappen in Zuid-Korea. Dat is sentimentele bullshit. Nuis reed een voortreffelijke 1.000 en 1.500 meter omdat jarenlange arbeid bij een geoliede ploeg loont in de schaatssport. Zijn coach en bewegingsfreak Jac Orie heeft de schaatser secuur afgesteld, als een bolide.

De slagen van Nuis op het rechte eind hadden de swing van een metronoom; gelijkmatig en krachtig. De diepe, aerodynamische zit leek hem geen pijn te doen, het was ontspanning tijdens inspanning. En hij had ook nog tijd om tactisch te denken hoe hij zijn tegenstander het vuur na aan de schenen legde.

Was Nuis eindelijk volwassen geworden, zoals werd gesuggereerd?

Nee, hij bleef dezelfde vrolijke flapuit, die het leven – met of zonder kind – neemt zoals het komt. Een dubbele agenda ontbreekt. Nuis zet zijn gevoelens direct om in woorden, zonder al te veel bedenktijd. Iets is ‘gestoord’ of ‘sick’.

Als vaderlijke gevoelens dan toch een rol moeten spelen tijdens de successen van Kjeld Nuis in Zuid-Korea, dan wijs ik liever naar een ‘senior’ langs de baan.

Als het om sportieve vriendschap gaat, stak de kampioen der kampioenen iedereen naar de kroon. Terwijl hijzelf de beste tijd had op de 1.500 meter, stond Sven Kramer langs de baan om ploeggenoot Nuis bij iedere passage toe te schreeuwen. Sven, die alle eremetaal al heeft vergaard, hielp zijn rivaal die zo graag goud om de nek wilde.

Ongetwijfeld zal Kjeld Nuis via Facetime zijn twee gouden medailles aan het thuisfront laten zien. Zijn vrouw zal het allemaal begrijpen. En zoontje Jax? Die ziet op het schermpje een lachende wildeman zwaaien met twee blinkertjes aan een kleurenlint.

Bevatten zal Jax het niet. Hoeft ook niet. Laat vader en zoon maar even.

Het goud is binnen.