10/12/2011

Mourinho

Ja, hoor. Weer verleid. Toch weer de button aanklikken. Ik kon het niet laten; El Clásico op televisie kijken voor een paar euro.
Ik bezocht de site van Sport 1. Er kwam een grote overzichtsfoto van het stadion Bernabeu in beeld, met een mededeling eronder: helaas al teveel aanmeldingen voor het live-kijken van Real Madrid tegen Barcelona: Mourinho versus Guardiola.
Het digitale stadion was met zo’n 54.000 kijkers uitverkocht. Er zat nog maar één ding op: een maandabonnement nemen. Was ik werkelijk zo verslavingsgevoelig dat ik 9,99 euro ging betalen voor een wedstrijd? Ik was gek.
De onderkant van mijn laptop gloeide van opwinding. Met warme dijen zag ik de elftallen al op het veld staan. De scheidsrechter wachtte nog even met het fluitsignaal. Volgens verslaggever Sierd de Vos was de reclame in andere landen nog niet afgelopen.
Het kon zomaar de tv-commercial voor de Braun 7 zijn, een schitterend scheerapparaat dat door Madrid-coach José Mourinho wordt aangeprezen. Het ziet eruit als een fallussymbool van de toekomst.
Een voice-over zegt: “10.000 microvibraties bij elke scheerstreek.” Onmiddellijk daarna komt de kop van Mourinho in beeld. Glanzende kin, de oogopslag van een loverboy. In een paar seconden degradeert hij de reclame van Nespresso met acteur George Clooney tot een spotje voor huisvrouwen.
Mourinho duldt niemand naast zich.
Vlak voor het begin van de wedstrijd haalden suppoosten een spandoek weg uit het supportersvak van Real Madrid. De tekst: “Jouw duim wijst ons de weg.”
De zin verwees naar de actie van Mourinho bij een eerdere Clásico, afgelopen augustus. In die wedstrijd prikte hij in het oog van Barcenona-assistent coach Tito Vilanova. Wat deed Mourinho zaterdagavond? Hij stapte op Vilanova af en gaf hem een hand.
Ik hou van Mourinho. Ik kan het niet helpen. Hij belichaamt alles wat voetbal op het hoogste niveau in zich heeft: strijd, ambitie, valsheid, trots, genialiteit, arrogantie.
Met name in duels tegen rivaal Real Madrid verandert Mourinho in een strijder. Met onaangepast gedrag tart hij scheidsrechters en tegenstanders. Ze willen hem het liefst te lijf. Ik snap het, maar ze moeten blijven beseffen dat Mourinho ook maar een mens is, net zo gemankeerd als zijzelf.
Na 21 seconden stond Real Madrid zaterdag op voorsprong door een blunder van de keeper van Barcelona. De supporters in stadion Bernabeu konden hun geluk niet op. Iedere minuut dat de voorsprong aanhield werd gevierd. Mourinho zat er rustig bij, hij had zijn lesje geleerd.
In de opgestelde spelers van Real zag ik de gespleten persoonlijkheid van Mourinho terug. Keeper Casillas die geen vlieg kwaad doet en overal vrede verkondigt, het verongelijkte genie Ronaldo, de ingetogen Kaká, Xabi Alonso met zijn vechtlust en de schoppende gek Pepe.
Mourinho; de klootzak, de onverlaat, de zachtmoedige.
De coach heeft met dit elftal zichzelf gekloond en het als een soort Frankenstein niet altijd in de hand. Dat maakt het zo spannend om Real Madrid tegen de brave en correcte voetballers van Barcelona te zien spelen.
De beste jongetjes van de klas wonnen het van de valse dieren. Het was volledig terecht. En toch gunde ik Mourinho een overwinning op Barcelona. Het zou de sympathiek ploert verlossen hebben van veel onnodig kwaad in zijn hoofd.