17/12/2011

baasje

Uit NRC/NEXT:

Een zeehond.
Zoals ik de spits van Feyenoord na zijn doelpunt op zijn buik op het voetbalveld zag liggen – de armen naast het lichaam, met handen als vinnen – ja, dat moest de verbeelding van een zeehond zijn. Of wilde hij een bijdrage leveren aan de nationale discussie rond de knuffelorka?
Tegen FC Twente maakte John Guidetti gistermiddag een hattrick. De pas negentienjarige jongen is overtuigd van zichzelf.
Twijfel bestaat niet.
Guidetti droeg de drie doelpunten naderhand ruimhartig op aan zijn fans, de trainer, zijn familie, zijn meisje, ach, aan iedereen eigenlijk. In het veld is hij ontegenzeggelijk een baasje; alle ballen moeten naar hem, dan schiet hij ze erin. En hij maakt het nog waar ook. Hij scoorde al elf keer in de eredivisie.
Guidetti is een schoolvoorbeeld van een internationale voetballer. Als geboren Zweed moest hij twee keer voor een lange periode mee met zijn vader, die onderwijsprojecten deed in Kenia. Op zijn vijftiende werd Guidetti’s talent gezien door Manchester City en nu is hij verhuurd aan Feyenoord. Zijn opa was een Italiaan.
Het verkassen leverde een zelfverzekerde jongen op die de bluf op het veld combineert met bescheidenheid in de interviews na de wedstrijd.
Ik kan er nog geen pijl op trekken. Wordt Guidetti een geweldige spits die op het komende EK al voor het Zweedse nationale team speelt of rijdt hij in overmoed met 180 kilometer tegen een lantaarnpaal en breekt hij alles wat er te breken valt?
Alles duidt erop dat Guidetti zo’n snotaap is die je ‘vroeg volwassen’ noemt.
Op Twitter las ik dat zijn Zweedse meisje een vlucht had geboekt naar Rotterdam en in vervoering was van de hattrick. Ze had veel minder dan 140 tekens nodig om haar liefde voor John te betuigen in een erotiserende tweet: „ohh, Guidetti, ohh”.
We zijn al weken getuige van de omhelzing van de Zweed met het voetbalvolk in Rotterdam. In de Kuip hing gisteren een spandoek met een geschreven ode aan Guidetti. Zweedse vlaggen zwaaiden van links naar rechts.
Dat is gek.
In een stad waar zo wordt gescholden op Polen en Bulgaren die het werk inpikken en hun salaris naar het thuisland overmaken, kan deze vreemdeling geen kwaad doen. Iedereen weet dat Guidetti binnen afzienbare tijd zijn heil elders in Europa zal zoeken. Men haalt de schouders op en meet, heel opportunistisch, met twee maten.
Zo gaat het vaak: voetbal heeft eigen wetten.
Voor Guidetti is de wereld groter dan Nederland, groter dan Europa. Met de Kerst vertrekt hij met een koffer vol shirts, schoenen en ballen naar Nairobi, waar hij gaat optrekken met zijn Keniaanse vriendjes met wie hij vroeger in de sloppenwijken op een zandvlakte leerde voetballen.
Guidetti heeft het druk. Als redder van Feyenoord. Als weldoener in Kenia. Als aanjager van de goede sfeer in Rotterdam. De invloed van zijn hattrick is groter dan de nieuwjaarsspeech van burgemeester Aboutaleb.
De Zweedse spits geniet van het plezier van anderen, vooral als hij zelf het vuur ontbrand heeft. Het vieren van zijn doelpunten brengt fans in extase. Al gaat het hem uiteindelijk maar om één ding: zelf scoren, op het hoogste niveau, waar dan ook.
Guidetti is – nu al – een uitstekend verdienende handelsreiziger in doelpunten.