07/06/2010

SPIERTJE

 

UIT NRC/NEXT:

Als kind genoot ik van de magie van de pauswissel. Dagenlang kwam het beeld de huiskamer binnen van een schoorsteen in het Vaticaan in Rome. Als daar een witte rookpluim uit zou opstijgen, wist de hele wereld: we hebben een nieuwe paus.
Rome leek een plaats op een andere planeet. De opwinding van het leven in die dagen bestond uit het turen naar een schoorsteen. Het begrip wachten kreeg een nieuwe dimensie.
Sinds het weekend maak ik de overtreffende trap van deze jeugdherinnering mee. Ik ben al uren in afwachting van het nieuws over de getroffen hamstring van Arjen Robben. Het bijzondere is: ik woon op twee kilometer van de plek waar dit wereldnieuws vandaan komt. De Romeinse schoorsteen is deze keer het Erasmus Medisch Centrum.
Is de hamstring ingescheurd, gekneusd, gedraaid, afgeknapt? Of loopt alles met een sisser af en neemt Robben alsnog het vliegtuig naar Johannesburg? Het wereldnieuws is teruggebracht tot het wel en wee van een lullig spiertje van een paar centimeter.
Ik ken het ziekenhuis van binnen. Arjen Robben komt aan bij de centrale balie. Hij moet een gekleurde lijn op de vloer volgen om bij zijn specialist te komen. In de wachtruime heeft hij uitzicht aan twee kanten. Aan de zuidkant van het ziekenhuis zie je de spacetower op een neer gaan langs het hoogste deel van de Euromast.
Koffie, thee of warme chocomel uit de automaat?
Iedereen wacht op het hamstringnieuws. Er is tijd genoeg om terug te denken aan het hakje van zaterdagmiddag. Robben drijft met de bal aan de voet naar binnen. Achter hem loopt een medespeler. Daar hoef je niet voor om te draaien. Een hakje volstaat. Een seconde later zakt Robben krimpend ineen.
Ik kijk zaterdagavond samen met voormalig topsprinter Troy Douglas naar een herhaling. “Zijn core stability is niet goed” zegt de huidige bondscoach van het Nederlandse estafetteploeg. Simpel gezegd: het is heet, Robben is vermoeid en kan zijn romp niet strak houden. “Je loopt met je kont”, zegt Douglas. Dat wisten Arjen en ik nog niet.
De scan moet inmiddels allang gemaakt zijn. Alle journalisten wachten op feiten uit het Erasmus MC. Nergens een pluimpje rook. Grijze regenwolken drijven over de stad. Ik sta voor mijn raam en tuur naar het ziekenhuis. Arjen, laat iets van je horen. Zwaai even, geef een lichtstraal met je zaklantaren, steek je duim op.
Wat kan het ons nog schelen hoeveel olie de oceaan vervuilt, of Rutte premier wordt, hoeveel jaar Joran van der Sloot krijgt? Heel klein nieuws vergeleken bij de Affaire Hamstring. We willen witte rook uit het ziekenhuis. We willen het weten. Ingescheurd of afgescheurd. Of nog beter: gaat hij of gaat hij niet.
Rond zeven uur gisterenavond was er nieuws. Arjen Robben had de achteruitgang genomen en zo de pers omzeild. Zijn zaakwaarnemende vader mocht niets zeggen. De KNVB kwam later met een verklaring. Wanneer?
Nederlandse fans denken tijdens het wachten inmiddels aan een grote placenta-inzamelingsactie. Alle kersverse moeders kunnen de moederkoek door een koerier laten afhalen. De placenta is als een beschermheilige voor het bovenbeen. Leg hem op je hamstring en de pijn verdwijnt.
We hebben alles over voor onze Arjen en zijn arme hamstring. Zonder Arjen is de zomer geen zomer meer. Zonder Arjen maken we er een eind aan.
Laatste nieuws: scheurtje!