02/07/2009

BRUINE EN WITTE

De Italianen noemen het dolce far niente, het heerlijke nietsdoen. Ik keek in Urban Espresso Bar een kwartier naar twee suikerpotten. Eén met witte suiker, de ander gevuld met bruine. Een bakje bruine suiker met een houten lepeltje op tafel was vroeger een statussymbool in een links (Amsterdams) café; als klant verklaarde je je met een schepje in de koffie één met het gedachtegoed van Che en Fidel. Ik at een broodje. Na het kwartier stonden de twee potten nog steeds naast elkaar. Was dit een statement van de trotse potten? Ik zou het niet weten. Hoeft ook niet. Ik kwam om niets te doen. Heerlijk niets. Zonder suiker.